Coraz popularniejsza i bardzo „trendy” staje się kuchnia fusion, czyli umiejętne łączenie etnicznych kuchni: smaków, technik gotowania, przypraw, surowców, sposobów podawania. Przyszedł więc czas na łączenie tego co już od dawna znane i włączanie do naszych potraw nadchodzących nowości.
Od kuchni tradycyjnej fusion różni się również sposobem podawania potraw. Danie oprócz doskonałego smaku musi mieć bowiem odpowiedni wygląd. Kompozycje fusion to niemalże impresje artystyczne nawiązujące do konkretnych kierunków w sztuce, takich jak futuryzm czy minimal art.
Kuchnia fusion na większą skalę rozwija się dopiero od kilku lat. Najwcześniej zdobyła uznanie nowojorczyków, lecz jej korzenie sięgają XIX wieku. To wtedy w USA nastąpiło przemieszanie kultur różnych nacji. Tam również miało miejsce pierwsze połączenie kulinarnych tradycji europejskich z egzotyką Azji.
Kuchnia fusion obecna jest w kulinariach niemal każdego kraju. Najprostsze włoskie spagetti to połączenie klusek z Chin i pomidorów, których ojczyzną jest Ameryka. Na jej rozwój niewątpliwie duży wpływ miały azjatyckie przyprawy: galangal, marin, trawa cytrynowa. Umożliwiły one bowiem łączenie smaków słodkich, słonych, gorzkich i kwaśnych. Warto również dodać, iż kuchnie włoska, hiszpańska czy francuska zawsze były w jakimś sensie fusion. Ukształtowały się bowiem w czasach, gdy wielcy podróżnicy przywieźli do Europy ziemniaki, pomarańcze, pomidory czy ryż. W Los Angeles kuchnia fusion na dużą skalę serwowana była już w latach osiemdziesiątych (kawior z cebulką, smażona kaczka z gruszką i imbirem).
Takim przepisem kuchni fusion, który podałem wcześniej jest szpinak a la L.Diaz. On do szpinaku dodał mleko kokosowe , ja grecką fetę . Tak powstał szpinak o niepowtarzalnym smaku.
Przy pisaniu tego tekstu wykorzystałem wiadomości ze stron unilever foodsolutions i polishrestaurants
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz